De kleuren die in dit huis gebruikt worden zijn heel verrassend: het turkoois in de ouderbadkamer, het geelgroen van de bank in de studio, het metalic brons in de zitkamer. Bij aanvang van de restauratie van het huis was er weinig over van de kleuren. De vorige bewoners hadden alles geel gesausd. De zwart-wit foto’s uit de begin tijd van het huis deden wel vermoeden dat er verschillende tinten gebruikt waren. Het was een heel speurwerk om de oorspronkelijke kleuren van wanden, plafonds, houtwerk, vloeren en meubelen te achterhalen. Een beproefde methode is het krabben van kleurladders. Met een scalpelmesje werd laag voor laag weggekrabd in vakjes, tot op de grondlaag. Zo ontstaat een ladder van kleine vakjes, die alle kleurlagen laat zien, van de allereerste verflaag tot de huidige. In Huis Sonneveld zijn meer dan 200 van dit soort ladders gekrabd. Maar ook* met zo’n verfladder alleen ben je er nog niet. Je weet immers niet of de onderste laag ook de uiteindelijke afwerklaag geweest is. Het kon best zijn dat tijdens het schilderen de ideeën veranderden en de plannen gewijzigd werden; dat er besloten werd om een andere kleur te kiezen. Soms werden wijzigingen vastgelegd in de werktekeningen, maar lang niet altijd. Toch kon in de meeste gevallen de oorspronkelijke verflaag achterhaald worden, door de verfresten, gedegen analyses en onderlinge vergelijkingen. Daarom is in deze kamer de kleur geel weer aangebracht op de kastdeuren. Bij mooi weer kunt u via de trap naar het dakterras.