Giacometti wordt vaak een ‘existentialistische’ kunstenaar genoemd. Zijn fragiele lopende en staande figuren zouden een uitdrukking zijn van de bestaansangst en fundamentele eenzaamheid van de mens. Maar hij voelt zich niet verwant met deze filosofie. Wat hem drijft is het onderzoeken en aftasten hoe de mens zich verhoudt tot de ruimte. Die relatie wil hij uitbeelden zoals we die zien en ervaren. Of zoals zijn vriend Jean Paul Sartre schrijft: ‘Giacometti toont de mens niet alleen op afstand, maar op afstand van de mens. Hij maakt de mens zoals je hem ziet, zoals de mens er is voor de ander.’
Toets A voor meer informatie over het beeld, of toets B voor meer informatie over Giacometti