Hier gebruikte het gezin Sonneveld - al dan niet met gasten - de maaltijden. De familie nam plaats rond de Gispen eettafel (dit is de echte nog!) en liet zich bedienen door een van de dienstmeisjes in keurig wit schort. Wanneer iemand nog iets nodig had kon hij of zij het dienstmeisje roepen door middel van een drukknopje dat op iedere hoek van de tafel zit, onder het tafelblad. Wanneer er gedrukt was ging in de keuken een lampje branden en klonk er een zoemer. Ook onder de glazen vensterbank zit zo’n knopje. Wij vragen u het servies, het tafellinnen en het meubilair alstublieft niet aan te raken. Ieder onderdeel van deze kamer is door architect Van der Vlugt ontworpen. In de buffetkasten bevond zich het bestek en het eetservies en in de glazen vitrinekast stond het glaswerk, alles van moderne ontwerpers. Waarschijnlijk zette mevrouw Sonneveld zélf de thee, zoals in de etiquetteboeken was voorgeschreven. Ze plaatste het servies op het verrijdbare theetafeltje en schonk dan ook hoogst persoonlijk de thee voor haar familie of eventuele gasten in.
Om meer te horen over mevrouw Sonneveld, toets A. Voor het glaswerk in de vitrine, toets B. Of druk C voor het servies op de eettafel en het tafellinnen. Raakt u de kastjes en het servies alstublieft niet aan. Het volgende nummer van deze tour, nummer 8, vindt u één verdieping hoger, naast de trap.
Huis Sonneveld is een van de best bewaard gebleven woonhuizen in de stijl van Het Nieuwe Bouwen. De vrijstaande villa uit 1933 werd ontworpen door architectenbureau Brinkman en Van der Vlugt in opdracht van Albertus Sonneveld, een van de directeuren van de Van Nellefabriek.