De keuken was het domein van de diensbodes. Hier brachten zij het grootste deel van hun tijd door, met koken, afwassen en ander huishoudelijk werk. Na gedane arbeid aten ze er zelf, aan het tafeltje bij het raam, vanwaar ze een prachtig uitzicht hadden over de stad. Deze vrolijk geblokte overgordijnen werden geleverd door de firma Metz & Co in Amsterdam. Kijkend door het raam, naar beneden, is het garagepad te zien. De halve cirkel is nodig om de auto’s in en uit de garage te rijden. Het gezin had twee auto’s; meneer had een chauffeur die hem van en naar De Van Nelle fabriek reed. Een rij taxus boompjes langs het garagepad scheidde het terrein van het personeel van de tuin van de familie. De keuken is van allerlei moderne gemakken voorzien. De elektrische koffiemolen boven het aanrecht, de vuilstortkoker rechts van de deur, de telefoon om te horen wie er beneden bij de dienstingang stond. De goederen die werden afgeleverd konden dan met de elektrische lift worden getransporteerd, naar boven, naar de keuken, of naar beneden, naar de kelder. Een zoemend geluid gaf aan dat een van de meisjes nodig was. Ook de lampjes bij de deur dienden om het personeel op te roepen. Eigenlijk ging alleen het koken zelf nog ‘ouderwets’. Er werd gekookt op gas en niet elektrisch wat toen in veel adviesboeken werd aangeraden. Mevrouw Sonneveld was praktisch ingesteld en koos voor het goedkopere en snellere gas. De Bruynzeelkasten langs de wand tegenover het fornuis horen oorspronkelijk niet in het huis maar zijn van later datum. Ze zijn ontworpen door Piet Zwart in de jaren 30 en zouden een standaard onderdeel worden van veel Hollandse keukens. Mevrouw Sonneveld bestierde het huishouden met ferme hand. Ze zette zelf thee en braadde het vlees aan, verder hield ze de meisjes aan het werk en controleerde ze. Er heerste een cultus van netheid in het huis. Alles werd na gebruik direct weer opgeruimd, en het chroom moest blinken. Een van de dienstbodes, mevrouw Jeanne Schreuder, die van 1934 tot 1936 diende bij de familie, heeft ondanks de gemakken en de luxe van het huis, niet zulke prettige herinnering aan deze tijd: ze vond haar bazin precies en streng.
U hoort mevrouw Schreuder hierover vertellen onder knop A.
Huis Sonneveld is een van de best bewaard gebleven woonhuizen in de stijl van Het Nieuwe Bouwen. De vrijstaande villa uit 1933 werd ontworpen door architectenbureau Brinkman en Van der Vlugt in opdracht van Albertus Sonneveld, een van de directeuren van de Van Nellefabriek.