De eerste landbouwers in onze streken doen wat landbouwers vandaag nog altijd doen: graan verbouwen. Daar hebben ze grond voor nodig. En daarom kappen ze bossen. Dat doen ze met dissels, een soort bijlen. Die zie je in de vitrine links. Elk jaar in de lente, en ook in de herfst, zaaien ze, en in de zomer wordt er geoogst. Dat gebeurt met een sikkel, die voorzien is van mesjes in vuursteen. Die ontdek je in de vitrine rechts. Het hele jaar door wordt het graan gemalen, elke dag opnieuw. Dat is in deze tijd waarschijnlijk het werk van vrouwen. Een maalsteen, dat is eigenlijk een koppel stenen: het graan leg je op de ligger, de platte steen onderaan. Die heeft een wat ruw oppervlak. Door er met de kleinere loper over te wrijven plet en vermaal je het graan. Zo zullen later ook molens werken. Met het gemalen graan wordt onder meer brood gemaakt. Om een familie van tien te eten te geven, moet je elke dag enkele uren malen. En alles gebeurt met de hand. Aan landbouw doen is dan ook een bijzonder intensieve bezigheid. Je bent bovendien afhankelijk van de seizoenen en het weer. En als de oogst mislukt, dreigt er hongersnood. We komen op ons parcours nog maalstenen tegen. Dankzij chemisch onderzoek kunnen we soms heel nauwkeurig achterhalen waar het gesteente oorspronkelijk vandaan komt.