Zeg, gisteren heb ik kruiden gezaaid… In m’n oude fietshelm. Dat ging perfect. Zo dient m’n helm nog voor iets. Nu denk je vast: wat zegt Bob nu? Waarom vertel ik hier over mijn hobby? Omdat met de prachtstukken waar je nu naar kijkt, eigenlijk een béétje hetzelfde is gebeurd. Je ziet drie vitrines. In alle drie staat elke keer wat we in één graf hebben gevonden. In de vitrine rechts zie je kleine voorwerpen. Kijk maar goed. Ze hebben allemaal met paarden te maken. Het waren dus rijke mensen. Arme mensen, die hebben geen paarden. En dan zijn er natuurlijk de drie opvallende, euh, emmers. Mag ik dat zo zeggen? Misschien beter: vaten. Kostbare vaten. Daarin vonden archeologen as-resten van dode mensen. 2500 jaar geleden werden ze verbrand. Gecremeerd. Zoals nu ook weer meer en meer mensen gecremeerd worden. De emmers of de vaten werden hierdoor een urne. Maar daar waren ze niet voor gemaakt! Zoals mijn fietshelm, met m’n kruiden. De vaten dienden eerst om er wijn in te doen, en water. Samen. In de oudheid goten mensen altijd water bij hun wijn. Eerst gebruikt als wijn- en watervaten, dan als as-urnes dus. Nu weet je bijna alles. Nog één ding: de drie vaten hebben ongeveer duizend kilometer gereisd. Ze komen uit Duitsland, Zwitserland of Noord-Italië, dat weten we niet precies. En hoe ze hier zijn beland, weten we ook niet zeker. Heel zeker niet met de auto. Haha.