In deze vitrine zie je drie kleine, ronde spiegels uit de Romeinse tijd. Vind je ze? Onze spiegels zijn van glas, met een laag erachter waardoor je niet dóór het glas kijkt. Romeinse spiegels zijn gemaakt zijn van brons of zilver. Dat weerspiegelt goed als je het oppoetst. En weet je wat een vrouw in de Romeinse tijd het liefst ziet als ze in haar spiegel kijkt? Een bleke huid. Rozerode wangen en lippen. Grote ogen die ze nog groter kan maken met zwarte as of houtskool. Zoals onze oogpotloden… Én ze heeft ook graag mooie, verzorgde haren, dat is érg belangrijk. Ik weet dat allemaal omdat ik boeken van Romeinse dichters en andere schrijvers heb gelezen. Zij schrijven over van alles. Door al hun boeken weten we over de Romeinse tijd véél meer dan over de prehistorie. Helemaal rechts staat iets kleins waar ik kippenvel van krijg: een glazen potje met nog zalf erin. Zalf uit de Romeinse tijd! Stel je voor dat iemand over 2000 jaar jouw tube met tandpasta terugvindt… Iemand heeft dat potje toen in zijn handen gehad en er zalf uitgelepeld… En ik weet misschien ook waarom: omdat zijn of haar ogen ontstoken waren. Dat gebeurde toen vaak. Ik heb een klein beetje zalf opgestuurd naar een labo om te laten onderzoeken. Daardoor weten we waarvan de zalf is gemaakt. Kijk, dáárom ben ik archeoloog geworden: om te weten hoe mensen vroeger leefden. Wat ze deden als hun ogen ontstoken waren. En ook welke juwelen ze droegen. Die zie je in de andere vitrine, rechts. Sommige lijken wel nu te zijn gemaakt!