En nu gaan we naar school! Haha, niet waar, hoor. Grapje. Maar toch ook een béétje waar. Kijk eens. Wat zie je hier, denk je? Drie tablets! Ik bedoel: tablétten. Van hout. En ook inktpotjes, rechts. En die ijzeren en bronzen staafjes zijn een soort balpennen. Sommige zijn van been. Stili, heten ze, in het Latijn. Eén stilus, twee stili. Ik zeg dat niet zomaar: in de Romeinse tijd beginnen mensen hier stilaan Latijn te spreken. Dat is nieuw! Je leert het van een leraar. Als je ouders tenminste geld genoeg hebben om hem te betalen… Gelukkig kunnen in onze tijd alle kinderen naar school. Zo’n tablet en zo’n stilus gebruiken kinderen. Om te schrijven. Nu ben je vast nieuwsgierig: hoe doen ze dat? Kijk, je ziet dat de rand van zo’n tablet een beetje hoger is. Wel, daarbinnen was er een laagje was. Ken je dat? Bijen maken was: het is half hard en half zacht. Je kunt erin schrijven. Of beter: krassen. Met je stilus. Kijk maar: hij heeft een scherpe punt. En aan zijn andere eind een plat stuk: daarmee kon je fouten uitwissen. Je kon de was ook helemaal wegdoen en een nieuwe laag aanbrengen. Jammer genoeg is de was op de tabletten na 2000 jaar niet meer bewaard. En de woorden en zinnen dus ook niet. De tabletten zijn ook niet volledig. Het lijkt een heel gewoon ding, zo’n houten tablet, maar dat is het écht niet. Vóór de Romeinse tijd schreven mensen in onze streken niet. Tienduizenden jaren lang. En dan, pas vanaf 2000 jaar geleden, beginnen ze te schrijven. Euh, hier ben ik met m’n vraag: hoe heet de balpen ook weer, in het Latijn? A = stilum B = stilus C = stylo Het is B, stilus.

ABC