Omstreeks 80 na Christus. We zijn op het platteland, waar vooral villa’s staan. Een jongeman uit de elite wordt gecremeerd en de urne wordt in het graf geplaatst. Die urne, dat is de glazen voorraadpot die je hier ziet. In de maanden na de begrafenis legt men boven zijn graf een tumulus aan, een grafheuvel. Dat fenomeen kennen we in onze streken al van lang voor de Romeinse verovering, en de traditie wordt nu weer opgenomen. Zo sluit de lokale elite tegelijk aan bij een Romeinse praktijk: monumentale, dure grafmonumenten voor wie het zich kan veroorloven. Onze jongeman krijgt een uitgebreide grafuitzet mee, zoals je ziet. Dat gebeurt vaker met jonggestorven mensen. Zo pronkt hun welgestelde familie met haar status. En met haar vertrouwdheid met de levenswijze van de elite. Het eetservies bijvoorbeeld is gemaakt van roodglanzende terra sigillata uit Zuid-Frankrijk. Kijk zeker ook naar de prachtige steelpannetjes in donkerblauw glas. Ze behoren tot het wijnservies en zijn wellicht geïmporteerd uit Noord-Italië. Ook de Romeinse badcultuur is vertegenwoordigd, met enkele glazen flesjes die producten voor lichaamsverzorging bevat moeten hebben Dat de gestorven jongeman geletterd was, vertelt dan weer de set ijzeren en bronzen schrijf- en meetinstrumenten: een inktpotje, een schrijfstift, een passer… De lanspunt wijst op de jacht. En met de dobbelsteen werden ongetwijfeld spelletjes gespeeld. Gokspelletjes misschien. Alle voorwerpen samen laten zien welk beeld de familie van de overledene wilde nalaten.