De jaren 250-260. Het is onrustig aan de Rijn, de westelijke grens van het Romeinse Rijk. Germanen steken de rivier over en dringen door tot in onze regio. Ze voeren raids uit, verwoesten landbouwbedrijven en doen de economie wankelen. De Romeinse keizer Gallienus krijgt de crisis niet onder controle, mensen verbergen in paniek hun bezittingen. Munten stoppen ze onder de grond. In Riemst, bij de Romeinse weg tussen Tongeren en Maastricht, kwamen in 1905 deze munten aan het licht. Van de tweehonderd hebben we er vandaag nog 80. De meest recente is van 267. Daarna daalde het zilvergehalte van munten, waardoor recentere exemplaren minder waard waren. Reden genoeg om je oude munten op te sparen. En nog meer als ze ook al van voor 263 en 260 waren, toen er ook al twee keer een devaluatie was en er daardoor toen al minder zilver werd gebruikt. Op meer dan de helft van de munten prijkt Postumus, een generaal van het Romeinse Rijnleger onder keizer Gallienus. Postumus zag dat de keizer de situatie in het noorden van het Rijk niet langer beheerste en wierp zich op als tegenkeizer. Hij versloeg de Germanen en noemde zichzelf ‘Redder van Gallië’. Tot hij in 269 aan zijn einde kwam. Op enkele munten bij nummer 15 zie je een rechtstaande man steunend op een knots in zijn rechterhand. Het is Hercules, een populaire halfgod in de grensgebieden van het Romeinse Rijk. Postumus, wellicht een Bataaf, beschouwde Hercules als zijn beschermgod.